Badplaatsinspectie

Sander ken ik al vanaf de middelbare school en we hebben al heel wat uurtjes gehangen en gechilled. We hadden alleen nog niet in de lucht gehangen en gechilled :) Hij durfde wel hoor, en vriendin Marjon ook, dus kind naar opa en oma, en hop, met DannyAirways mee! Zo zie ik het graag :)

Met een departure over Delft, even zwaaien naar Arjan beneden, door naar Scheveningen Haven, het Kurhaus en de pier. Even wat zand opstuiven over die net ingesmeerde zeehondjes, gna gna. In ruil daarvoor kregen ze wel gratis een airshow, met 90 graden helling onder de pier door. Nouja, bijna dan.

Sander mag nog eens mee! Niet in de laatste plaats omdat ie van die prachtige foto's schiet! Hier nog 1 van de orbit over de city.

En natuurlijk even een rondje over z'n huis en ouderlijk huis. Z'n pa en ma zijn alleen altijd op vakantie, dus die waren niet thuis ;)

Navigeren in het buitenland

Vroeger gingen wij altijd met de caravan naar Frankrijk op vakantie. Vlak voor vertrek vouwde m'n pa de wegenkaart open op de motorkap en vertelde hij me wat de route werd, zo kon ik hem onderweg helpen met navigeren als ik voorin mocht zitten en ma en Wendy op de achterbank lagen te snurken. Hij wist natuurlijk allang dat de route liep via Antwerpen, Brussel, Namen, Luxemburg, Nancy, Dijon, Lyon etc, maar deed net alsof ik hem moest navigeren. Ik vond het maar wat spannend: als ik iets verkeerd zou roepen, kwamen we dalijk heel ergens anders uit! Bij elke afslag controleerde ik of ik dat herkende op de kaart.

Nu waren de rollen omgedraaid. Nu had ik de route uitgezet, naar Oostende deze keer, dwars door Zeeland en over Brugge. Nu mocht hij op de passagiersstoel met de kaart op schoot. Geen verkeersborden, maar water, eilanden, snelwegen en spoorlijnen door het landschap. In het begin is de schaal van wat je op de kaart ziet en wat je door de voorruit ziet, nogal anders. Je kan echt heel ver kijken. Ook de snelheid is veel hoger. Waar je denkt dat het Hellevoetsluis is, is het al Zierikzee. Maar toen hij dat doorhad, loodste hij me zo de goede kant op. Nu zat hij bij elk dorpje te kijken of hij het op de kaart terug zag. Hoe grappig dat de geschiedenis zich zo herhaalt. Om het extra moeilijk te maken, moest hij ook de radio frequenties wisselen en klaarzetten voor gebruik en dat ging allemaal heel goed. M'n pa is bevordert tot first officer.

Op Oostende werden we opgehaald door de marshaller auto en kregen we een pingpongbatjes-onthaal :) De wandeling naar de boulevard blijkt toch nog wel even doorstappen te zijn. Helaas hebben de Belgen iets andere regelgeving voor strandtenten, want er was niets te vinden van de gezellige strandtenten langs de NL kust. Geen loungetenten, geen sateetjes, geen bubbels. Beetje saaie boel eigenlijk. Misschien moeten we volgende keer de strandtram naar het centrum nemen, maar dat zat er deze keer niet in.

We moesten namelijk weer op tijd terug zijn voor sunset. Boven de Maasvlakte werd ik intercepted door de squadron boys. Rein, Zulu en OLL deden een strandtentinspectie over Scheveningen. All was clear, alle bikini's waren aan, alle spierbundels ingesmeerd, dus mocht ik hen in formatie volgen over de Nieuwe Waterweg naar de stad. De luchtverkeersleider was heel hulpvaardig en we mochten onze gang gaan.

 En nog een afsluitend avondkiekje :)

Batman & Robin(s) in Valery

Bijna ging het niet door! De jaarlijkse organisatie van het St. Valery Zomerkamp 2012 kwam maar niet op gang. Nagelbijtend en tandenknarsend hadden we het er bijna elke squadronvergadering over: waar blijft de uitnodiging voor inschrijving. Toen Otto zag dat er allerlei vliegtuigen werden geboekt in de Valery week die niet naar Valery gingen was de maat vol: Otto kon het niet langer aanzien en besloot 'to the Rescue' te komen. Hij trok zijn strakke legging aan, met gele riem en zwarte cape en trok zijn masker met puntoortjes over zijn hoofd! In zijn splinternieuwe Batmobiel racete hij naar de vliegclub. Samen met Catwoman Janny plozen zij het archief na van eerdere jaren voor een handleiding en eerdere ervaringen, dat er niet bleek te zijn... en puzzelden zij zich suf om voldoende vliegtuigen beschikbaar te krijgen. DannyAirways trok zijn groen-gele Robinpak aan met cape en maskertje alleen over de ogen, haartjes netjes in de plooi. Zulu en ReinAir deden hetzelfde. Zulu, altijd op z'n beste Brits, blijkt dus ook een aardig woordje Francais te spreken, al was het maar vanwege die leuke lerares van de Alliance Francaise die hij wekelijks mag zien. Hij mocht met de Franse autoriteiten regelen dat we de vliegclub voor een week naar Frankrijk mochten verplaatsen en daar dan ook mochten vliegen, solo, met verklaring voor de niet-gebrevetteerden. Rein was druk in de weer met de Diesel, want daar vliegen ze in F niet op, maar de Robins moesten natuurlijk wel mee! Danny mocht de marketing op zich nemen en elk clublid en leerling stalken met een aanmeldformulier.

Wir haben es geschafft! Dik in de veertig aanmeldingen, allemaal enthousiast, een paar leerlingen die nog hun solo moesten verdienen en een tankwagen. Tankwagen? Jah, Rein had een 1000 liter tank voor benzine geregeld, achterin een gehuurd busje. Leeg nog wel, want we gaan natuurlijk niet rijden met de PH-RKB (de PH-Rijdende-Kerosine-Bom). Dat vullen kwam later, gewoon aan de pomp bij de E. Leclerc. Arme vent achter hen bij de pomp: we zijn er bijna hoor, nog 990 liter, whaha.

Marguerite en ik hebben traditiegetrouw een ferry gedaan. De VSY mocht ook mee spelen. We maakten er een leuke dag van, met een lunchstop in Calais. Kijk dit prachtige decor, na de jaren 50 niet meer veranderd.

Je bent pas in Valery als je de krijtrotsen hebt gezien, dus hop! Even op 500 voet over zee langs de kliffen naar Le Havre, even Bonjour zeggen. Wat een uitzicht!

Nieuw dit jaar was de Doellandingenwedstrijd. Maak 2 landingen naar keuze en 1 glide in (zonder motorvermogen) en probeer hem in het eerste baanvak te zetten. Ervoor zijn vette stafpunten (want daar staat bij een echte noodlanding een hek, waar je dan met volle vaart in knalt), dan het beste vak voor de volle punten, volgende vak iets minder punten, etc. Hier geeft Wil nog even de uitleg:

 Twee jaar geleden met Wim Koel in Budel ging het een stuk minder, maar nu: 3x een prachtige landing. Helaas bleek er 1 net in het tweede vak te vallen, maar helaas was er geen video scheids om terug te zien, dus een paar puntjes aftrek. Dat bleek helemaal goed te gaan, totdat Jan, type kerstman zonder rood pak, maar met baard, zware stem en goeie verhalen aan de beurt kwam. Jan was vroeger bushpilot in Afrika en moest leren landen net over de olifant, maar voor de giraffe. Hij had al 7 jaar niet meer gevlogen en nog nooit in dit toestel. Tegen zoveel ervaring kon niemand op. Jan kreeg het volle aantal punten en won de wedstrijd. DannyAirways was gepast en gedeeld tweede. Helemaal happy.

Vast onderdeel van het Valery weekend is het bijzondere-genodigden-gastendiner op het Squadron Headquarters in Greuville, op een kwartier rijden van Valery. (iedereen doet er alleen altijd een half uur over, zie blog van vorig jaar) Er is een behoorlijke wachtlijst voor, dus een hele eer voor zowel de gasten, maar zeker ook voor de organisatoren, als je erbij bent. Je wordt getrakteerd op een heerlijk diner met streekgerechten, goeie wijn en een heerlijke ambiance. Special guests dit jaar waren Bill sr. en Freek. Wat we ervoor terug vragen is een avond vol sterke verhalen over vliegervaringen en andere leuke dingen. Nou, dat kwam helemaal goed. Zulu zat op z'n praatstoel en had kennelijk een enorme vis gevangen...

 Bill sr. zat helemaal op z'n gemak te nippen...

 en hij lag al in een deuk voordat de clue van z'n eigen verhaal kwam. Helemaal leuk!

 Marguerite vond hem ook leuk :)

En Freek is een wandelende vliegtuigontwerper-bouwer-testvlieger-instructeur-acrobaat. Fuck aerodynamica, Freek kan zelfs op z'n kop achteruit vliegen!

 Jongens, wat een geweldige avond!

Lachende papa's & Landschapskunst

Oh, wat loop ik hopeloos achter met m'n blog. Ik heb zoveel leuke vluchtjes gemaakt, maar vergeet telkens een verhaaltje te schrijven. Misschien zijn de foto's wel leuker, dus hier een paar.

Nu het hele squadron gebrevetteerd is, grijpen we elke gelegenheid aan om even te fladderen. Zitten er familie, vrienden, of zelfs maar vage bekenden binnen vliegafstand, zijn we natuurlijk bereid om een kop koffie met appelpunt mee te nuttigen.


Zo zaten Reiniers pa en moe een weekendje op het subtropische Texel en kregen OLL Airservices en DannyAirways een request voor een fly in. No problem, daar maken we tijd voor. Met een departure over Leiden is dat wel zo direct en binnen no time waren we cleared to land op het gezelligste vliegveld van NL. Rein zette z'n pilotenpet op en voor het eerst (?) (waarom nu pas?) ging pa mee omhoog voor een rondje eiland. Hij vond het geweldig! Met een smile van oor tot oor, en met ontzag voor onze vliegkunsten, stapte hij weer uit. Zijn weekend kon niet meer stuk.

OLL had nog een charter in gedachten, al wist de boeker dat nog niet. Huh? OLLs pa woont in Friesland, en dat is vanaf Texel een leuk vluchtje over de Zuiderzee met een touch&go op de afsluitdijk. Pa dacht dat ie gewoon even hallo kwam zeggen op het vliegveld, maar ook hij mocht even mee, ook voor het eerst. Dat liet hij zich geen tweede keer zeggen, dus hop, erin. Misschien is het iets met papa's en dit vliegtuig, maar ook hij kwam met een smile breder dan z'n gezicht uit het toestel stappen :)

DannyAirways vloog de terugvlucht en had een sightseeing tocht uitgezet boven landschapskunst. Zo kwamen we over een aquaduct, het waterrijke Lemmer met een prachtig stedenbouwkundig plan waar iedereen met een boot bij hun huis kan komen (beroepsdeformatie, I know). Boven Flevoland deden we een looping boven WalibiFlevo, boven de Veluwe over een wildviaduct en bij Utrecht over de forten van de Hollandsche Waterlinie. Speciaal voor piloten en google maps ligt er in de Maarsseveense Plassen een avontureneiland voor kids in de vorm van een puzzelstuk. Dat vond ik toch wel heel bijzonder.

Wat is Holland toch mooi van boven! Wil je ook een keer Holland van boven zien? Bel me dan!