Vroeger gingen wij altijd met de caravan naar Frankrijk op vakantie. Vlak voor vertrek vouwde m'n pa de wegenkaart open op de motorkap en vertelde hij me wat de route werd, zo kon ik hem onderweg helpen met navigeren als ik voorin mocht zitten en ma en Wendy op de achterbank lagen te snurken. Hij wist natuurlijk allang dat de route liep via Antwerpen, Brussel, Namen, Luxemburg, Nancy, Dijon, Lyon etc, maar deed net alsof ik hem moest navigeren. Ik vond het maar wat spannend: als ik iets verkeerd zou roepen, kwamen we dalijk heel ergens anders uit! Bij elke afslag controleerde ik of ik dat herkende op de kaart.
Nu waren de rollen omgedraaid. Nu had ik de route uitgezet, naar Oostende deze keer, dwars door Zeeland en over Brugge. Nu mocht hij op de passagiersstoel met de kaart op schoot. Geen verkeersborden, maar water, eilanden, snelwegen en spoorlijnen door het landschap. In het begin is de schaal van wat je op de kaart ziet en wat je door de voorruit ziet, nogal anders. Je kan echt heel ver kijken. Ook de snelheid is veel hoger. Waar je denkt dat het Hellevoetsluis is, is het al Zierikzee. Maar toen hij dat doorhad, loodste hij me zo de goede kant op. Nu zat hij bij elk dorpje te kijken of hij het op de kaart terug zag. Hoe grappig dat de geschiedenis zich zo herhaalt. Om het extra moeilijk te maken, moest hij ook de radio frequenties wisselen en klaarzetten voor gebruik en dat ging allemaal heel goed. M'n pa is bevordert tot first officer.
Op Oostende werden we opgehaald door de marshaller auto en kregen we een pingpongbatjes-onthaal :) De wandeling naar de boulevard blijkt toch nog wel even doorstappen te zijn. Helaas hebben de Belgen iets andere regelgeving voor strandtenten, want er was niets te vinden van de gezellige strandtenten langs de NL kust. Geen loungetenten, geen sateetjes, geen bubbels. Beetje saaie boel eigenlijk. Misschien moeten we volgende keer de strandtram naar het centrum nemen, maar dat zat er deze keer niet in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten