Bij mijn huidige baan werken leuke mensen, maar bij mijn vorige baan zijn een paar van die mensen ook vrienden geworden. Waar ligt het verschil? Bij die mensen kom ik onaangekondigd thuis over de vloer, gaan we samen stappen, of word ik uitgenodigd op hun vakantieadres. Zo ook met Kees. Topvent met een topvrouw (ik doe hier graag de groeten aan Jose!) en topkid. Klaverjassen waarbij we allebei ruzie met onze partners krijgen (kom je nou weer met die kale tien uit? zucht), ontbijten (in onderbroek en slaapshirt) met prachtig uitzicht op de heuvels rondom zijn vakantiehuis, gek dansen op harde muziek van George Michael, that kind of guy.
Kees was wel toe aan een vluchtje vond ik. Enthousiast als hij is, twijfelde hij niet eens. Zoon Chris mee, vriendje van zoon Don mee en op naar Teuge. Woohoo!
Als ik mensen meeneem, vind ik het altijd wel leuk om ze iets meer te vertellen over vliegen dan alleen hoe ze hun gordel moeten vastmaken. Over circuitvliegen, aerodynamica en navigatie, alles komt in vogelvlucht voorbij zolang ik zie dat ze er interesse in hebben. De boys hingen aan m'n lippen :)
Na een fotosessie voor de prop en even spelen met de headsets, konden we op weg. Het rondje boven je eigen huis is natuurlijk altijd leuk, dus via een non-standard departure naar Sweet Lake City. Kijk, en daar ging het mis, maar dat wisten we toen nog niet...
Tien minuutjes later vlogen we op 1.000 voet (onder de CTR van Schiphol natuurlijk) over de weilanden naar Utrecht. A12 check, zendmast van Lopik check. Achterin hadden ze het naar hun zin en werd de fotosessie voortgezet. Kees voelde zich wat minder. Bleek dat Kees' otolietorgaantjes aan het headbangen waren. (verkeerd evenwichtsgevoel door de draaiing boven z'n huis) Not good. Elke vlieger weet hoe ziek je je daarvan kan voelen. Doorgaan naar Teuge leek me niet zo'n strak plan. Kaartjes erbij, frequentie erbij en een left turn to Hilversum.
Hilversum Radio, Papa Hotel Sierra Victor Quebec,
divert to your field due to sick passenger.
Request aerodrome information.
Zachte landing, helemaal uitrollen en met ruime bochten om het natte gras niet om te zetten in graspollen. Na een lunch en cola zonder prik (tip van het restaurant: cola met schepje suiker om de prik eraf te krijgen) ging het gelukkig al beter.
De take off was nog even spannend voor de toren. Door het natte gras en 4 passagiers, is 500m baan niet heel erg lang. Gelukkig heb ik een soft field take off in mijn assortiment zitten :) beetje lengte pikken aan het begin, niet stilstaan, vaart maken, snel los trekken, stall warning negeren, en horizontaal in grondeffect boven de baan vaart maken om pas daarna te klimmen. I love it when a plan comes together.
De terugweg over slot Zuilen en de Reeuwijkse plassen direct naar Mike ging verder zonder problemen en Kees kon er gelukkig al weer een beetje van genieten. Na een left hand downwind 06 en een short circuit start de base turn now, stonden we binnen no time alweer op intersection Victor 3.
Ik weet niet wie het nu rotter vond dat Kees zich niet lekker voelde: hij omdat we de plannen moest wijzigen, of ik dat hij er niet van kon genieten. Misschien moet ik hem van de zomer nog eens polsen, maar dan zonder 360's! Promise! Of ligt het toch aan mijn beroerde vliegkunsten #pilotsinducedoscillation ? Hmm.
