Operation Schnitzelweekend

Vlak na WO2 waren de wraakgevoelens tegen Duitsland erg sterk. President Roosevelt en Prime Minister Churchill werkten aan plannen voor verplichte halvering van de vooroorlogse Duitse industrie. Op slechte dagen wilden zij er zelfs een herdersstaat van maken compleet zonder industrie. Ook koningin Wilhelmina was fel en wilde genoegdoening voor de aangerichte ellende. Zij liet een Nederlands annexatieplan maken. Dit Bakker-Schut plan omvatte de annexatie van Duits grondgebied langs de hele oostgrens van Nederland van Wilhelmshaven tot het Ruhrgebied. De Allied High Commission wilde er niets van horen. Duitsland was al genoeg gestraft en moest stabiel genoeg blijven om de Sovjets op een afstand te houden. Uiteindelijk koos Amerika voor het Marshall plan om de Europese landen weer op te bouwen, maar niet ten koste van Duitsland.

Dit squadron vliegtripje op Bevrijdingsdag gaat dus naar onze Oosterburen. Tijd voor een inspectie van de gebieden waar Wilhelmina haar oog op had laten vallen. Eens kijken of we er wat aan gemist hebben. Zonder Vincent dit tripje. Hij staat op het punt om papa te worden. Maar wel met Monique en Sander op de achterbank. Ready for departure!

Helemaal stealth zijn we niet. De luchtverkeersleiding heeft ons plan al snel door en vraagt of Hoogeveen the place to be is vandaag :) Voor Paul wel, maar daar komen we later pas achter. Ook vliegveld Groningen heeft ons door en de derde kist krijgt al toestemming om het veld te overvliegen, voordat ie er om vraagt.

Borkum is het eerste Duitse Waddeneiland, naast Schiermonnikoog. Ik had het verder van de kust verwacht, maar het ligt eigenlijk heel dichtbij. We schakelen over naar de verkeerstoren van Borkum, maar in het Engels is hij niet helemaal thuis. ‘Wir haben einunddreißig in betrieb’. De approach is om een punt van het eiland, en dan over het wad recht voor de baan, supermooi! De baan is maar heel smal, dus dat wordt goed mikken! ‘Wind am Norden mit zehn’ krijgen we nog net even de wind door, en even later staan we op Borkum en komen de andere twee kistjes achter ons ook binnen. Wilkommen in Deutschland!

Borkum heeft een echt aankomstgebouw met een informatiebalie en zelfs bagagetrolleys zoals op Schiphol! whahaha! Het restaurant zit in het hotel dat iets hoger op de duin staat. De zon is doorgebroken en achter glas op het terras is het echt superlekker. When in Germany, do as the Germans. We besluiten bijna allemaal voor de Schnitzel te gaan en het is dat we nog moeten vliegen, anders had er vast een biertje ook bij gepast. Het is eigenlijk zonde dat we daarna weer weg moeten, we hadden hier ook gerust nog kunnen blijven chillen. Dat wordt een terugkomertje, al was het alleen maar voor de verkeersleider.  Bij de departure bleek hij zelfs zo slecht Engels te spreken dat we op al onze mededelingen en vragen hetzelfde antwoord terug kregen: “PHVSY taxiing out to runway”... “Wind am Norden mit zehn” (wind uit het noorden met 10 knopen) “PHSPZ is lining up”... “Wind am Norden mit zehn”, en eenmaal in de lucht: “Thank you for your service, see you next time!” werd beantwoord met “Wind am Norden mit zehn”. Hilarisch!

We tellen de eilanden onder ons. Bijna elk eiland heeft een eigen vliegveld en we tuffen op 2.000 voet achter elkaar aan naar Wilhelmshaven, met een prachtig uitzicht op de wadden bij eb. De approach bij Wilhelmshaven is ook mooi! Over de baai, langs de stad en de haven waar de Duitse marineschepen aan de ketting liggen. Deze luchtverkeersleider lijkt op een verstrooide professor en spreekt ook niet veel Engels, maar doet zijn uiterste best om ons te servicen.

Het hotel Kaiser is echt Duits. Buiten geel stucwerk op de gevel, binnen veel hout en tapijt, met draadglas in kunststof kozijnen. Lekker oubollig dus, met zo’n knus hotelcafe met een bar en getimmerde rondzitbanken. Prachtig toch! Het avondeten in ‘het centrum’ zou niet noemenswaardig zijn, behalve dat de kaart niet zo uitgebreid was en dat we daarom maar weer allemaal de schnitzels gingen, en zo is de bijnaam voor dit weekend geboren!

Het ontbijt was enorm uitgebreid, echt supergoed. Aanradertje dus! Maar nu zit ik dus echt wel vol.

Paul bleek zijn jas vergeten te zijn in Hoogeveen... We passen de route iets aan om met een tussenlanding in Duitsland zijn jas op te gaan halen. Varrelbush heet het veld, maar dat is maar voor heel even, al snel is het omgedoopt in Vrouwenbos. De vlucht erheen gaat over een vlak en weids landschap, met niet ontzettend veel herkenningspunten. Dorpje hier, dorpje daar, watertje en een snelweg. Het veld is wat lastig te vinden, maar wel enorm leuk. De grasbaan is voorzien van grasdoorlatende rubberen matten met zelfs een centreline erop geschilderd. Misschien een goede investering voor Midden Zeeland, Hilversum of Texel. Vooral de tweede loopt regelmatig te miepen over de toestand van het veld na een paar regenbuien.

Iedereen schreeuwt om schnitzels voor de lunch, maar die hebben ze niet. Dan maar een curryworst, ook erg Duits toch? Leuk veldje, ook voor herhaling vatbaar. Dan gaat de tijd dringen en zetten we koersje 270 aan, naar Hoogeveen. Daar aangekomen blijkt het restaurant dicht. We zien Pauls jas hangen, maar kunnen er niet bij. Balen! en duur! 3 kisten laten omvliegen voor een jas waar je niet bij kunt... we hadden hem beter gewoon geld kunnen geven voor een echt leuke jas, aldus ReinAir :)

De terugvlucht over het Veluwemeer gaat zonder problemen. Wat een leuke trip was dit weekend! Iedereen is het erover eens. Dit moeten we vaker doen. Ook Sander en Monique zijn positief: we zijn erin geslaagd om niet alleen maar over vliegen te praten...

Resumerend: Het is maar goed dat koningin Wilhelmina haar zin niet kreeg. Als ze haar zin wel had gekregen waren de vliegveldjes op de Wadden ondertussen verdwenen, hadden we niet zo gelachen om die ‘Wind am Norden mit zehn’, was het landingsgeld veel duurder geweest en hadden we vast niet van die lekkere schnitzels gegeten.

Auf Wiederschnitzel!