Mini-serie Yuppenweek: Operation Cumulus

Danny kon maar moeilijk slapen van de spanning en was al vroeg op de club. Hij had aangeboden de PHSVQ naar Frankrijk te vliegen, maar bleek zichzelf getrakteerd te hebben op een dagje rondhangen op de club. Hij was niet de enige. Allemaal treurige gezichten, turend naar het einde van de baan, wachtend op de optrekkende bewolking. Rotterdam, Oostende, Koksijde, Dunquerque, allemaal gaven ze knuddeweer op. De METARS werden uitgewisseld, en de een had een nog betere app dan de ander.

Na een hele dag wachten en vervelen, navigatie plannen uitwerken, weerberichten napluizen, navigatieplan omzetten in IFR, toch weer terug naar VFR op ander toestel, besloten we pas rond 18.00 uur om toch maar onder 'special VFR' Rotterdam uit te vliegen. Dan is de bewolking nog te laag om op normaal zicht weg te gaan, maar met verscherpt radar toezicht van de toren, mag er 1 toestel tegelijk Rotterdam in of uit. Dat hebben we geweten. Even later hingen Marguerite en ik op 600 voet boven de Maasvlakte, zigzaggend tussen de kranen en andere uitsteeksels, op weg naar Zeeland. Orienteren boven Zeeland is dan heel erg moeilijk, dus ik vloog maar recht op het radiobaken Haamstede af. Vliegveld Midden Zeeland wist me te vertellen dat het weer bij hen iets beter was, dus we besloten maar door te vliegen in plaats van om te keren. Ze hadden gelukkig gelijk. Ik had er echt geen trek in om na een dag hangen alsnog terug te gaan. Ik had zin in Calvados!


EHRD-LFOS weergeven op een grotere kaart

Boven Zeeland hing de onderkant van de bewolking steeds hoger, en kregen we weer meer zicht om te navigeren. Bij de grens hield de bewolking zelfs op, en langs de Belgische kust vlogen we op 1.000 voet heerlijk in de zon. Dat duurde niet lang. Na het aanmelden bij Lille Information vlogen we bij Dunquerque tegen een muur van bewolking op. We konden niet lager gaan vliegen dan 500 voet, dus uitwijken, omkeren of erboven? We zagen een gaatje in de bewolking boven ons en prikten er doorheen. 'VFR on top' heet dat, heerlijk in de zon, boven een wit wollig tapijt. Ik voelde me net een airliner :)

Over de radiobakens Boulogne en Abbeville ging het richting Dieppe. Dat ging heerlijk zo, op 4.000 voet en Marguerite smeerde zich nog eens in met zonnebrand. De TomTom gaf aan dat we er toch echt bijna waren. Wij turen door de schaapjes, op zoek naar een gaatje waardoor je de grond kon zien. JA, daar! Gas dicht, neus omlaag, jankend-stuka geluid maken, en met bochtjes om elke volgende wolk heen. Supercool om te doen! Net Alladin op zijn tovertapijt. Onder de bewolking is het zicht nog steeds slecht. Ik besluit wat langzamer te gaan vliegen, om het landschap af te zoeken naar herkenningspunten. Alleen: elk dorpje lijkt op de volgende, en ze hebben wel 100 windmolens staan. Voor extra spanning voor gevorderden, komt hier ook de grond omhoog :) 500 voet is dan voor je het weet geen 500 voet meer. Ineens vlieg ik in een wolk waar geen einde aan kwam. Dat was wel eng. Zoals geleerd bij de IFR les met Kees naar Antwerpen, focus ik me direct alleen nog maar op m'n instrumentenpanel. Rechterbocht met 3o graden helling, 180 graden omdraaien (want daar was zonet nog geen wolk) en vooral niet zakken maar klimmen (!) want ik was net over wat powerlines gekomen waar ik niet in wilde komen te hangen. We komen de wolk weer uit en mijn samengeperste poezelige billetjes kunnen weer relaxen. Uitwijken of een tweede poging? Tweede poging natuurlijk! Uitwijken is voor homo's :) Dit keer heel ver voor de baan recht voor de baan. Later deze week zou dat 'extreme long final overhead the powerlines' gaan heten. Flaps voor slow flight, richten en flaren... pfff, hij staat. Wat een vlucht! Marguerite deed d'r ogen weer open. We zijn er! High Five!

Dit avontuur heeft me veel krediet opgeleverd: ontzag bij de andere ervaren vliegers die zijn gaan autorijden ipv vliegen, andere instructeurs dat Marguerite en ik dit geklaard hebben, applaus bij het clubdiner en... bij de rest van het squadron, zodat ik later die week bij de BBQ tot volwaardig lid van het 070 squadron ben benoemd :)

Le roi stond ons al op te wachten en Oscar Lima had in onze villa binnen no time een heerlijk diner op tafel staan! Vive la France! Dit wordt een topweek!