zondag 22 september 2013

Goodwood (met David Hasselhoff)

Elk jaar wordt in het zuiden van de UK de Goodwood Revival gehouden. Een rijke stinkerd stelt zijn landgoed met racecircuit beschikbaar voor liefhebbers van boystoys uit de jaren 30-40-50. De mazzelpik heeft zelfs ook een vliegveld midden tussen het circuit liggen! Er worden autoraces en een vliegshow gehouden en tussen de bedrijven door kunnen de bezoekers de toys van dichtbij kijken. Voorwaarde is wel dat iedereen zich opdoft en kleedt naar dat tijdperk.
Nu moet je weten dat ik al vanaf zo lang als ik mij kan herinneren een hartgrondige pesthekel heb aan verkleden. Dat stamt uit mijn kleutertijd en lagere schooltijd waarbij ik met carnaval verkleed naar school moest. Op school kwam ik er dan achter dat je vriendjes uit de klas zich niet hadden verkleed en ik liep de hele dag voor l*l. Helemaal allergisch ben ik voor schmink. Maar dat komt weer van de film IT met die creepy clown. Dat was dus out of the question, maar een coole jaren 30 pilotenoutfit moet wel kunnen: met overall, leren helm, goggles en een wit sjaaltje.
De weersomstandigheden zaten ons op deze trip niet mee. De eerste leg naar Oostende strandde in Midden-Zeeland. Volgens officieuze berichten werden de minimale vlieghoogte, afstand tot de wolken en zichtminima ruimschoots overschreden, maar daar hebben we geen bewijs van kunnen achterhalen. Na de lunchstop strandde de volgende leg naar Calais in Oostende. Follow the coast met alleen vaag zicht loodrecht naar beneden op 300 voet, liep zelfs bijna tegen de persoonlijke limieten van Ernst. Na een uurtje wachten spleet iets of iemand de wolken boven het Kanaal in twee en konden wij direct over naar de UK. Hello London Information! Nu konden we vaart maken en genieten van het glooiende landschap van Zuid-Engeland. Met een hartelijk "Welcome to Shoreham sir!" begroet de luchtverkeersleider ons na touch down op runway 20. Great to be back!

Ik had vooraf huurauto's gehuurd en klaar laten zetten op de luchthaven. Dat bleek een perfecte tijdbesparende oplossing! Ook de overnachting in een hostel was al geregeld en gaf ons weer wat budgetruimte voor de volgende dag, want de landingfee op Goodwood bleek een staggering GBP 230 per vliegtuig te zijn... In de local pub werden we geplaatst aan een grote tafel waar al een stelletje zat te eten. Nou, we hebben nieuwe vrienden voor het leven. De man van het stel hebben we pints gevoerd en hij begon steeds onduidelijker te brallen. De vrouw van het stel zag Otto aan voor David Hasselhoff en dat ging gepaard met gegiechel en verliefde blikken. Uiteindelijk verlieten we als laatste het restaurant, nadat er zoenen en facebook accounts werden uitgewisseld.

De volgende dag was het prachtig weer met een wolkenloze hemel. Top! Voor de landing op Goodwood hadden we tijdslots opgekregen en het was maar 10 minuutjes vliegen, dus dat was goed te plannen. Op short final vliegen we door de tijdbarriere en zijn we gearriveerd in de 1940s. Alles en iedereen verkleed en in stijl. Een army jeep haalt ons op bij de parkingstand op en brengt ons naar de entree. Tweedjasjes, petticoats, lange bontjassen en hoeden everywhere. How cool! Dat vonden anderen van ons ook. Zes piloten in dezelfde outfit trekken nogal wat attention. Heel veel mensen wilden met ons op de foto, of namen stiekem een foto. Zo grappig, je gaat er zelfs langzamer van lopen, in een rij naast elkaar, om iedereen een goed plaatje te geven :) Deze outfit was een hit!

Op het terrein staat een enorm Junkers vliegtuig. Zo een waar vroeger een hakenkruis op prijkte. Enorme motoren en enorme vleugels. Wat een blikvanger. We slenteren langs oude vliegtuigen en oude raceauto's. Onderweg komen we Laurel en Hardy nog tegen.

Dan rolt er slecht weer over het terrein. We besluiten richting vliegtuig te gaan om te vertrekken voordat het echt slecht wordt. Dat idee hadden meer piloten, want het werd druk in de vertrektent. Op dat moment begint er net een airshow van een Spitfire over het veld. Wat een prachtig toestel, vliegt keihard en is heel wendbaar. Het maakt ook een hoop lawaai/muziek (doorhalen wat niet van toepassing is) en ik probeer me voor te stellen hoe mensen vanaf de grond de dogfights in WW2 moeten hebben ervaren. Na de airshow worden we met de jeep weer netjes teruggebracht, maar met de mededeling dat we moeten opschieten, want er is maar 10 minuten tijd om alle kisten op te laten stijgen. Daarna begint er een race van een uur en mag er niet gestart worden. Ai... We zijn nog nooit zo snel ingeladen, gecheckt en ingestapt. Tower, Holland requests start up. Helaas voor ons bleken die 10 minuten maar 2 minuten, want de race was net gestart. We moesten een uur wachten, terwijl de wolken steeds donkerder werden, de wind steeds harder en de regen steeds horizontaler...

Na een minuut of 50 mogen we opstarten en naar de runway taxien, maar we twijfelen erg of we onder deze omstandigheden wel moeten vertrekken. We laten een tweetal kisten voor ons vertrekken en krijgen via de radio een weather report vanuit de lucht. We besluiten het erop te wagen. Marguerite vliegt en ik navigeer en doe de radio. Na take off vliegen we recht naar de kust, omdat we daar de Cherbourg truc kunnen doen (lager vliegen dan boven land mag). De wolkenbasis is echt tegen het minimum, maar daar zijn we eigenlijk al aan gewend geraakt, we zijn eigenlijk best ontspannen. Langs de kust vliegen we naar het oosten. Bij Shoreham lijkt het toch echt wel slechter te worden en we overwegen op Shoreham te landen. Het is wel beter dan gisteren bij Oostende, maar zo gaan we echt het Kanaal niet over. Ik laat Shoreham tower even bellen met Lydd, een vliegveld dat nog iets verder oostwaarts ligt. Daar is het stukken beter, met een wolkenbasis op 2,000 voet. Nou, dat is prima, dus even doorbijten. Nog geen twee minuten later vliegen we het weerfront uit, wordt het zicht stukken beter en stijgt de wolkenbasis. Zo durven we de oversteek wel aan en zetten koers naar Calais. Een kwartiertje later voor de Belgische kust vragen we de luchtverkeersleider daar of hij het vluchtplan voor het andere toestel kan inzien... Hij belt met de Britten en we horen dat de andere boys hebben besloten hun vluchtplan te cancellen. Dat stelt ons aan de ene kant gerust dat ze veilig aan de grond staan, maar aan de andere kant vinden we het wel supershit dat we dus niet allemaal thuis slapen vanavond en dat ze gestrand zijn. Dat bleek ongegrond. Zij hebben nog een topavond in Goodwood gehad en zijn de volgende dag met zonnig weer teruggekomen.

Dit was echt een toptrip! Volgend jaar weer?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten