Omdat ik de datum uitgezocht had, en niet Ivan, werd het een prachtige dag met zon, weinig wind en helder zicht. Ditmaal met de PH-SVP, een Piper Arrow, omdat alle Robins al geboekt waren. Dat vliegt wel even anders joh. Een Piper is veel meer vliegtuig: zwaarder, logger en met veel meer knopjes en hendeltjes ;) 
Ik had een navigatieplannetje uitgezet met een rondje rond de Dom (Angela is een echte Utregse), daarna noordwaarts op de pijling naar Pampus, over het IJ naar Volendam en de aanlanding van de Afsluitdijk, door de corridor naar Texel. Navigeren was natuurlijk een eitje met dit weer en ik keek m'n ogen uit naar alle zeilbootjes op het IJ en het IJsselmeer. Wat een mooi gezicht in de zomerzon! Nick&Simon waren niet thuis, maar Jan S. zat wel in de tuin en zwaaide uitbundig terug. 
In de luchtcorridor naar Texel (in de corridor mogen de zeehondjes niet komen, dus zo storen ze ons niet) ons aangemeld bij Texel Radio en even later stonden we op de grasbaan. De landing in de Piper behoeft nog wat oefening, de neusstand van de Piper is hoger dan de Robin en het moment van flaren ligt net ff ergens anders. We waren niet de enige op Texel: er waren wel een stuk of 15 kisten, van zover als Polen, Denemarken en Noorwegen. Texel is dan ook een International Airport ;)Na de lunch stonden Anne-Marie en Rex ook te popelen om even mee de lucht in te gaan. Ik nam ze mee voor een stukje over de TVTAS route: Texel-Vlieland-Terschelling-Ameland-Schiermonnikoog. Normaal mag dat niet: de Dutch Airforce (die hebben we nog wel) gebruiken het westen van Vlieland als schietschijf en daar wil je niet tussen komen. Wil je dan naar Ameland, moet je helemaal omvliegen via Friesland. Gelukkig hadden zij vandaag ook Hemelvaart, dus de Danger Zone was 'not active' en we mochten erdoor. Het werd eb in de Waddenzee, waardoor er vaargeulen, zandbanken en prachtige kleurverschillen door de waterdiepte zichtbaar werden. Supermooi! Kan zo in een vakantiebrochure.
Even verderop kwam Terschelling in zicht met de beroemde Brandaris-zware-shag-vuurtoren. M'n ma wist te vertellen dat Liesbeth (s)List hier is opgegroeid omdat haar vader vuurtorenwachter was. Niet echt essentiele informatie om te weten, maar het zal maar net de 100.000 euro vraag zijn bij een tv quiz. Heb je 'm nu wel mooi goed. Met een 180 over right om de toren zette ik weer koers terug naar Texel al was het maar omdat Anne-Marie voorzichtig vroeg waar die beloofde kotszakjes ook alweer lagen... Nog even over de Slufter en in de daling voor runway 04. Nog snel een drankje en toen was het pilot Ivans beurt voor de terugreis. Ivan had vertrouwen in zijn radiocommunicatie, want hij besloot de CTR route te doen: dwars door de control zones van marinebasis De Kooij bij Den Helder, Schiphol en een non-standard Rotterdam approach over Zoetermeer. Je moet je dan elke keer aanmelden, instructies opvolgen en weer afmelden. Dat het ook bij Schiphol mocht, was een aangename verrassing. 'Direct to Bravo and via the tower to the coast' en er kon zelfs nog een rondje rond de verkeerstoren vanaf, want het was erg rustig op de runways. Van slechts 1.000 voet (300m) lijkt Schiphol net Madurodam, met die ieniemienie-747's. Met een 'stay well clear of the threshold of runway 36 left' voor de vertrekkende 74 (insiders laten de laatste 7 weg) lieten we Schiphol achter ons. Superkick dit! 
Via de radiofrequentie van Rotterdam Tower hoorden we een Transavia z'n start up en taxi clearance vragen en even later stond ie aan de baan, net toen wij op downwind zaten (2minuutjes voor de landing dus). Toen hij z'n departure clearance vroeg, kreeg ie te horen van de toren in non-standard radiotelefonie: 'stand by, I have two little ones on final'. Ivan was zo gevat om te antwoorden: 'this little one on final would like a landing clearance to make way for the big one'. Altijd lachen, met die gasten in de toren. Onder het genot van een afsluitend drankje in de zon de logboekjes ingevuld: weer een leuke dag! Thanks Marguerite, Ivan, Angela en Anne-Marie en fam!
