Engelandvaarders (1)

De jaarlijkse Yuppenweek was dit jaar weer in Saint Valery en Caux, aan de Franse kust. De route er naar toe via de bakens Costa, Boulogne en Abbeville kenden we nog wel van vorig jaar. DannyAirways had iets anders in petto! Waarom niet via de UK naar Frankrijk? Mijn vertrouwde maatjes Vincent en Marguerite waren er ook wel voor te porren, dus voor eerst over het Kanaal.

Ik heb een hekel aan lang getreuzel voor vertrek, dus voor zo snel mogelijk wieltjes van het asfalt besloten we maar koffie te drinken op Hoevenen, net over de grens bij Antwerpen. Marguerite was er nog niet geweest, dus die leg was voor haar. Hoevenen is niet veel meer dan een smal grasveld (waar het vliegveld raar genoeg schuin op ligt), een oude stacaravan met een nog oudere computer voor de vluchtplannen en een blokhut voor de catering, maar dat heeft wel zo z'n charme. Aan het einde van de baan een hoogspanningsleiding voor de gratis dosis adrenaline. Met een complete crew, volgetankt, drie vliegtassen waarmee we allemaal de hele wereld konden opzoeken en een beautycase van Marguerite leek die 600m baan in de base turn toch niet zo'n strak plan voor een take off. Dan maar door naar Lille.

Lille lijkt een enorm veld: 2x2 parallele banen in een kruis, dus flink opletten in de approach dat je vanaf de juiste kant komt aanvliegen. Zoals we de Fransen kennen: French only over de radio. Ik zat m'n jargon al op te poetsen: trois personnes, voie de Rotterdam en Pays Bas a votre aerodrome, aterrissage piste dix sept... is er geen kip op de radio, no response what so ever, zit je dan met je steenkolen Francois... Op de grond bleek dat dat French only niet voor niets was, maar met handen en voeten kregen we wel dat lang verwachte kopje koffie/thee, terwijl het regenfront over ons heen trok. Zeker geen spijt van de keuze voor dit veld, want er hing hier een pracht stukje mechnische vliegvoorbereiding aan de muur. Die wil ik ook wel op de VCR. Later meer hierover... 

Okay, onze spiksplinter nieuwe zwemvesten aan, fotoshoot voor de kist, en off we go, to the United Kingdom.

Vinnie aan de knuppel, Danny met de kaart op schoot en Marguerite... die geloofde het allemaal wel. Captain De Klerk request to climb to Flight Level 6-5. En dat is laag voor Vincent hoor, normaal in de 747 vliegt ie minstens op FL 290 :) Zo tuften we over Calais en net toen Marguerite begon te snurken was er consternatie in de cockpit. JA DAAR! KIJK! Als een stel football hooligans zongen we: En-ge-land, En-ge-land, En-ge-land, voordat we in perfect Brits 'Welcome to the UK' werden geheten door de Britse luchtverkeersleider. De white cliffs of Dover lagen voor ons en het bleek dat dat stukje over het Kanaal dus echt maar een flutstukje was.

We landen op Headcorn Airport en kregen te horen dat de Immigration Service gebeld had en onderweg was. We mochten niet verder... Ze moesten en zouden de chip op het paspoort uitlezen, maar de apparatuur moest van ver komen. 6 police officers, 2 auto's en 3 uur later mochten we eindelijk verder. Maar we zijn nu wel allemaal facebookbuddies :)

Nog een aanrader: Fairoaks airfield, ligt net in de CTR van Heathrow, dus check goed de aanvliegprocedure. Twee oude mannetjes die sinds de oorlog niet meer zijn weggegaan, zitten hier achter de mic. Veel vliegtuigen hier, dus leuk!

Shoreham Airport bij Brighton was ons doel voor vandaag. Een prachtig, maar ietwat vervallen terminalgebouw in art deco stijl, oude mannetjes op het terras. Eens kijken of Brighton iets spannender is...