The Black Swan

Er was eens een prins die op zijn landgoed prachtige witte zwanen zag overvliegen. Lange rechte strepen trokken ze door de lucht. Zonder moeite, heel gracieus. Hij wilde ook zo mooi kunnen vliegen, naar verre tropische oorden als Texel, Spa of Oostende. Om dat te leren moest hij van de grote zwanen allemaal kunstjes doen: hele steile bochten vliegen als een klein musje, achterover vliegen als een steigerend paard en prachtig glijdend landen zonder te fladderen, overal, ook in het slootje tussen de weilanden.
De prins deed zijn uiterste best. Maar wat de prins niet wist, was dat hij die ochtend betoverd was door de zwarte zwaan. Daardoor vergat de prins wat hij eerder geleerd had. Hij had nog wel zo geoefend, op het praten met de andere zwanen, op het onthouden van de bewegingen die hij moest doen voor het landen, en op het herstellen van een te steile klim bij een te lage snelheid. Maar het was allemaal voor niks. Door de betovering kwam er niets van terecht. Hij wist niets meer en kon niets meer onthouden. Verdrietig en teleurgesteld ging de prins terug naar zijn kasteel en huilde zichzelf in slaap. Hoe kon hij dit ooit leren?De volgende dag besloot de prins het nog een keer te proberen. Hij las zijn aantekeningen nog eens door en bestuurde het cursusboek 'Vliegen als een witte zwaan', totdat alles weer fris in zijn hoofd zat.

Wonder boven wonder was de betovering nu verbroken. De prins vloog als een witte zwaan hoog boven de weilanden en trok nu zelf strepen door de lucht. Hij oefende de landingen, 4x, 5x, tot de instructeur van de prins besloot koffie te gaan drinken. De prins niet, hij mocht zelf nog een keer, helemaal alleen. De prins vond het geweldig. Hij zag de wereld onder hem klein worden en kon heel ver kijken: vanaf Middelburg tot aan Antwerpen toe. Hij stopte met fladderen en gleed gracieus naar beneden. Hij probeerde mooi te landen en het lukte hem! Nog een keer, en nog een keer. Tot wel 5x, totdat hij er bijna duizelig van werd. De prins was helemaal blij. Hij pikte de instructeur weer op, en samen vlogen ze de zonsondergang tegemoet. De prins moest natuurlijk wel weer voor het donker thuis zijn. Die nacht sliep de prins heerlijk, dromend van de grote trektocht met de andere zwanen naar St. Valery in Frankrijk (eind juni).