Zo dacht ie eronder uit te komen. "Ik heb Dan z'n eerste vliegles kado gegeven en toen ben ik al meegeweest." Tja, zo makkelijk komt ie er niet vanaf. Geen popel-reactie dus, van Arjan, op mijn vraag of ie meeging, maar afhaken kon ie ook niet.
Daar sta je dan, aan het begin van runway 24, voor je eerste eigen departure. Rustig vol gas en met je voetenstuur op de baan blijven. Dat bleek iets moeilijker dan gedacht. Beginners (aangenaam) hebben de neiging om aan de midden stippellijn te willen kleven, dus je gaat als snel bijsturen. Hoe harder je gaat, hoe minder voetenstuur je nodig hebt, maar dat weet je pas na de eerste keer :) Een bijstuuractie werd al snel een overstuuractie, en vereiste dus een tegenstuuractie. Kortom: we gingen dus als een dronken aardbei al slalommend tussen de stippellijntjes over de baan. Dan maar omhoog. Lichtjes aan de stick trekken en los kwamen we. Dat was nog niet helemaal vlekkeloos, maar al wel cool om te doen. Geeft toch even een adrenalinekick.
Bij Hotel eruit, op zoek naar de kust, maareh, er was niet veel te zien. Beetje milky allemaal: alsof je door een witte waas vloog. De oefeningen als slow flight, bochtjes maken, stijgen en dalen gingen best redelijk, maar aan de horizon had je niets om je te orienteren. Nu ken ik rond Rotjeknor redelijk de weg, maar na een paar bochtjes was ik compleet de weg kwijt, terwijl we echt boven bekend terrein waren. Zo zie je maar dat je zelfs met zicht op de grond gewoon kunt verdwalen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten