Diana Woei

De vlucht van vorige week was dra-ma-tisch. Ernst zou naar EHMZ (Midden Zeeland) vliegen en ik terug. Het lag zeker niet aan de vliegskills van mijn vliegbuddy hoor, maar het weer was tegen de clublimieten aan. Het zicht was goed, maar er waren flinke windvlagen van 25 knopen. Windvlagen zijn niet te anticiperen en heel sterk, dus je wordt gewoon weggeblazen. Bij het opstijgen vlogen we halverwege het asfalt er al naast en de klim was nogal hobbelig. En dat was voor Danny achterin niet echt lekker. Bij het oplijnen voor de landing werden we weggeblazen en moest Ernst keihard vechten tegen de wind om weer voor de baan te komen. Dat lukte hem wel, maar toen zaten we nog zo hoog dat het halve weiland (Midden Zeeland heeft een grasbaan) al onder ons door was gegaan. In plaats van een go around besloten we maar gelijk terug te vliegen naar Rotterdam, want dit was iets te veel van het goede voor les 6 en je eerste eigen landing. Geen terugvlucht door Danny dus, maar daar was ik niet zo heel rouwig om. Daar aangekomen bleek dat de Boeings van Transavia er ook moeite mee hadden hoor. Vandaag wel geleerd dat de wind respect verdient en dat de clublimieten er niet voor niets zijn. Bravo Ernst, als ik de piloot was, ik had vast halverwege uitgestapt.